1. Maszyna do zapominania
W 1891 roku firma Sittman and Pitt wprowadziła do kilku nowojorskich pubów pokerową maszynę hazardową, która na pięciu bębnach rotowała pięćdziesiąt karcianych symboli. Gracz wrzucał do środka pięciocentówkę i pociągał dźwignię, która wprawiała w ruch bębny: do kogo uśmiechnęło się szczęście, ten za wygrywający układ kart mógł odebrać w barze nagrodę. Wysokość i liczbę wygranych każdy lokal ustalał niezależnie, zwykle jednak mieściły się one w formule darmowego drinka albo paczki papierosów.
Maszyny błyskawicznie zdobyły popularność, ale metoda wypłacania nagród okazała się ich słabością: przy tak dużej liczbie kombinacji wymagała zaangażowania człowieka. Pierwsze maszyny zostały więc szybko wyparte przez mechanizm, w…
Dear future-born grandchild — as far into the future as possible, I hope! — reading these words… What’s your perspective? Your measure of things? What is the implication of the text you write yourself? Do your eyes glimmer with the same patronizing superiority we have when we look down on funny figures in black and white films…? Triumphant headlines in yellowed newspapers…? Couples, dancing the foxtrot on burning dancefloors…?
Surely, this is where you will look for us: in these residues of “content”, as we call it, of the second decade of the 21st century. This is where you’ll want…
Piotr Czerski
has published poems, prose, reports, essays and co-created musical ensambles; lives in Gdańsk, PL; http://piotrczerski.pl/en/; https://twitter.com/piotrczerski
